Om te overleven zette ik mij continu schrap. Mijn mechanisme om overeind te blijven. Door dit te voelen kon ik dit patroon ook ombuigen. Door haptotherapie kon ik me weer één voelen met mijn lichaam. Ik leerde weer bij mijn gevoel te komen en dit serieus te nemen. Dicht bij mijzelf te blijven. Daardoor kan ik weer open staan voor het leven en durf ik weer nieuwe wegen in te slaan.